شعر
روزها ورق ورق
ازتنم کنده
گوشه دریا میریزد
من شگفت زده هرلحظه
نازکتر میشوم
می ریزم
درست درقسمتی که
ماهیانش را
حریص به بوی تنت
دیوانه کرده ای
میان زمان ایستاده ام
میان یک مد
که هرگز
قصد پایین رفتنش نمیشود
آمده درمن نشسته ای.!!
سینه به امواج تلخ
دل به دریا سپرده ام
در امتداد هرنگاه
رنگ های زرد
سرخ /نارنجی
اندام تورا ترسیم کرده اند
وزیباتر اینکه
بوسه های ما
بر لب ساحل
پهلو گرفته اند
+ نوشته شده در جمعه ۲۶ فروردین ۱۳۹۰ ساعت 1:1 توسط جهانگیر دشتی زاده
|
كاردانی ادبيات فارسي- داري گواهينامه بين المللي رشته نقاشي روي بوم - طراح وگرافيست- استادآموزشي رشته هاي... مينياتور،رنگ روغن ،مدادرنگ...درمجتمع هاي فرهنگي هنري.